Naar aanleiding van de Afrika dag in 2006 werd ik geïnterviewd door een medewerker van het ledenblad van de PvdA 'Rood'.
Workshops, discussie, dans en muziek, dat zijn de ingrediënten van de Afrikadag. Ook dit jaar weer. Rood was aanwezig en vroeg een aantal bezoekers naar wat hen bindt met Afrika.
Ben Hekkema (43) accountmanager bij Mocca, een netwerkorganisatie voor cultuureducatie in Amsterdam:
‘Naar aanleiding van mijn ervaringen met een sponsorkind, heb ik een organisatie in Nederland en Kenia opgezet: Cre8. Samen met lokale organisaties zetten we cultuur- en educatieprojecten op, bijvoorbeeld scholen die zelf niet over de kennis en het netwerk beschikken, maar wel voorlichting willen geven. Wij werken samen met lokale organisaties die helpen met vrijwilligers en goederen, bijvoorbeeld Plan Kenia. Zo hebben we ook een overlegprojectgroep met de drie dorpshoofden en de rijkste man uit het dorp. Aan de ene kant staan de mensen erg open voor hulp, maar aan de ander kant zijn ze ook een beetje murw geslagen door goedwillende westerlingen die even komen vertellen hoe het moet en vervolgens weer vertrekken. Dat gedrag heeft wel voor scepsis gezorgd.
Op deze Afrikadag was er een heel breed aanbod, niet alleen maar over zieligheid, maar ook over de kracht van het continent en dat op veel verschillende niveaus. Er was een hele grappige en leuke mix van mensen; mensen met een Afrikaanse of migranten achtergrond, organisaties en lobby’s, belangstellenden, geitenwollensokken, maar ook moderne jongeren. Afrika is hot! Ik vind het echt opvallend dat de BBC en CNN meer aandacht aan Afrika besteden dan aan Oost- Europa en Azië. Het is alsof mensen denken dat Oost-Europa en Azië zich nu wel redden. Naast de incidentele media-aandacht over hongersnood of oorlog komt er ook meer structurele aandacht voor de problemen en eventuele oplossingen voor Afrika. Dat is anders dan twintig jaar geleden. Er is bovendien veel betere en directe informatie over Afrika beschikbaar door het internet. Je ziet ook dat veel jonge mensen naar Afrika willen om daar iets te doen. Ook het toerisme naar Afrika trekt erg aan. Hierdoor komt er veel meer aandacht
voor de kracht van Afrika, de verschillende culturen, maar ook voor wat kunnen wij leren van Afrika.’
woensdag, september 6
dinsdag, juni 6
Cre8 in school.
We zijn begonnen met de voorlichting activiteiten op scholen in Nederland. Op vier scholen voor basisonderwijs (PO) en drie scholen voor voortgezet onderwijs (VO) gaan we in de zomer en het najaar langs om met de kinderen te praten over Afrika, Nederland, Cre8 East Africa en het project in Dunga.Elke school houdt een weblog bij met commentaren van de kinderen, foto materiaal en andere zaken die van belang zijn voor het project. Het is ook de bedoeling dat de kinderen op de een of andere manier communiceren met de kinderen in Kenia. Nu, met de kinderen in Dunga , of in de toekomst wellicht bij andere projecten. We zijn al met onze voorlichtings 'lessen' op een aantal scholen langs geweest en telkens viel op dat de kinderen buitengewoon betrokken waren bij de onderwerpen, genuanceerd meedachten en eigenlijk veel meer aankonden dan we van te voren hadden gedacht. Een mooi begin dus.
Volgend jaar gaan we deze tak van de organisatie uitbeiden met meer activiteiten en scholen door heel Nederland.
Lees meer over deze activiteiten op
www.cre8inschool.blogspot.com
www.dorusrijkersschool.blogspot.com
www.paltrokschool.blogspot.com
www.montessorischool-boz.blogspot.com
www.cre8eastafrica.org
vrijdag, maart 24
Hongersnood
Mijn gedachten zijn vaak bij de kinderen in Oost Afrika die op het moment moeten lijden onder de vreselijke droogte. 11 miljoen mensen worden met de dood bedreigd door het uitblijven van de regen, nu al drie jaar op rij. Ook als het nu gaat regenen zullen toch nog velen sterven voor wie het te laat is. Veel families zijn alles wat ze aan vee en voedsel hadden kwijt en het duurt jaren voor ze dat weer kunnen gaan opbouwen.
Kinderen op weg om water te halen.
Deze foto is van Ernst Schade, gemaakt in Mozambique
Cre8, het echte werk
Het echte werk voor Cre8 kan gaan beginnen. Steeds groter groeit de organisatie en steeds drukker wordt het werk. We hebben de algemene projectgroep die zowel het project in Kenya als de voorlichting in Nederland voorbereid . We hebben een projectgroep die het pilot project in Dunga verder uitwerkt en straks samen met de Keniaanse groepsleden gaat uitvoeren. We hebben de voorlichtingsgroep die op verschillende scholen in Nederland voorlichting gaat geven over Cre8, het project, de vraagstukken en de relatie tussen Kenia en Nederland.
Al die verschillende groepen en activiteiten moeten worden gecoördineerd en onderling verbonden en dat vergt steeds meer werk en mensen. het hebben van een website die regelmatig wordt bijgehouden is een groot voordeel. hier vindt iedereen relevante informatie en de website zou in de toekomst moeten gaan dienen als een platvorm voor medewerkers, vrijwilligers en betrokkenen. Misschien krijgen we straks ook een centrale medewerker die administratieve en organisatorische ondersteuning gaat bieden en de dagelijkse werkzaamheden als het beantwoorden van mail en telefoon en het nodige uitzoekwerk voor de projectgroepen kan gaan doen.
Één van de meest ingewikkelde zaken is het opzetten van een goed support en donor netwerk. Mensen die betrokken zijn bij de organisatie en die bereid zijn om energie en geld in de activiteiten te steken. Bijvoorbeeld door een donordiner te organiseren of een geldinzameling via een school of organisatie of een telefonische en/ of schriftelijke donoren werving of..... tja hoe pak je dat nu aan?
Ik hoop binnenkort eens wat mensen te vinden die ons daarbij kunnen ondersteunen. Slimme marketing mensen en enthousiaste fondsenwervers die hun handen uit de mouwen willen steken. Er is al een heleboel geld bij elkaar gehaald door enthousiastelingen uit mijn eigen netwerk. Moeders van leerlingen in Uitgeest, kinderen van de MusicalClass in Amsterdam Noord, vrienden en familie en binnenkort hopelijk ook via de inzameling bij mijn dansschool voorstelling in Alkmaar. Hoe meer geld we zelf bij elkaar weten te sprokkelen hoe meer geld de grote organisaties bereid zijn bij te dragen en hoe beter wij ons kunnen voorbereiden op het werk in Kenia en Nederland.
Al die verschillende groepen en activiteiten moeten worden gecoördineerd en onderling verbonden en dat vergt steeds meer werk en mensen. het hebben van een website die regelmatig wordt bijgehouden is een groot voordeel. hier vindt iedereen relevante informatie en de website zou in de toekomst moeten gaan dienen als een platvorm voor medewerkers, vrijwilligers en betrokkenen. Misschien krijgen we straks ook een centrale medewerker die administratieve en organisatorische ondersteuning gaat bieden en de dagelijkse werkzaamheden als het beantwoorden van mail en telefoon en het nodige uitzoekwerk voor de projectgroepen kan gaan doen.
Één van de meest ingewikkelde zaken is het opzetten van een goed support en donor netwerk. Mensen die betrokken zijn bij de organisatie en die bereid zijn om energie en geld in de activiteiten te steken. Bijvoorbeeld door een donordiner te organiseren of een geldinzameling via een school of organisatie of een telefonische en/ of schriftelijke donoren werving of..... tja hoe pak je dat nu aan?
Ik hoop binnenkort eens wat mensen te vinden die ons daarbij kunnen ondersteunen. Slimme marketing mensen en enthousiaste fondsenwervers die hun handen uit de mouwen willen steken. Er is al een heleboel geld bij elkaar gehaald door enthousiastelingen uit mijn eigen netwerk. Moeders van leerlingen in Uitgeest, kinderen van de MusicalClass in Amsterdam Noord, vrienden en familie en binnenkort hopelijk ook via de inzameling bij mijn dansschool voorstelling in Alkmaar. Hoe meer geld we zelf bij elkaar weten te sprokkelen hoe meer geld de grote organisaties bereid zijn bij te dragen en hoe beter wij ons kunnen voorbereiden op het werk in Kenia en Nederland.
zaterdag, maart 11
Schandaal
Terug uit Kenya, van 40 graden naar vriesweer en sneeuw, het valt niet mee. Het was een korte en heftige vakantie in de zon. Ontspannen maar tegelijk ook inspannend vanwege de hitte en het gedoe van reizen in een land met slechte wegen en minibusjes. Maar van de zon, de vriendelijke mensen en de witte stranden bij een goed hotel heb ik wel erg genoten.
Ondertussen veel kranten gelezen en naar het nieuws gekeken en me verbaasd over waar de Kenyanen zich vooral druk lijken te maken. Dat is namelijk niet de steeds verder uit de hand lopende AIDS crises in grote delen van Kenya, niet de water en hongersnood in het noorden van het land, maar vooral de corruptie schandalen en politieke spelletjes van de heren (en enkele dames) politici in Nairobi.
Kenya heeft sinds enkele jaren een goed functionerende pers en dat zullen ze weten ook. Iedereen die het kan betalen verslindt de krant (à 35 shilling) en kijkt naar het nieuws in het Kiswahil en in het Engels (thuis of in het café). Quotes van politici die elkaar beschuldigen van illigale praktijken, weer nieuwe feiten van het zoveelste corruptie schandaal en dat alles gelardeerd met wat lokaal nieuws, een ongeluk, een overval een verkrachting.
Ik was eigenlijk geschokt dat er niet meer te vertellen was over hoe de overheid de droogte en honger in Kenya denkt aan te gaan pakken. Nu en op de lange termijn. Wel was er een (buitenlandse) bijdrage over de ontbossing en daarbij horende verdroging van het Keniaanse landschap te zien op een avond. Maar dat er nu een gedegen en structurele aanpak was van de eigen politiek, desnoods een minister of staatssecretaris die op zijn minst een plan had. Ik heb er niet veel van gemerkt. Het ging continue over de schandalen en schandaaltjes en wat deze of gene bobo er over te zeggen had.
Een beetje moedeloos werd ik er van. Eigenlijk hoop ik dan nog dat er toch ergens iemand op enig moment met een 'plan' zal komen. Een verstandig politicus die niet alleen maar uit is op het eigen gewin. Per slot van rekening was het toch een Keniaanse minister, een vrouw, die de Nobelprijs heeft gewonnen voor een ecologisch onderwerp en bijbehorend plan. Maar in de pers was van dat alles weinig te merken.
Ach , in de Nederlandse politiek gaat het meestal ook niet over de echte issues. Een schrale troost; blijkbaar werkt het in een democratie zo. Maar vrolijk wordt je er niet van....... De dag na mijn terugkeer werd een persbureau/ redactie van één van de meest kritische kranten/ tv stations door de politie 'overvallen' en vernield en kregen de medewerkers een pak rammel. Ook qua 'democratie' moeten we nog even geduld hebben in het Kenya van Kibaki lijkt het.
Ondertussen veel kranten gelezen en naar het nieuws gekeken en me verbaasd over waar de Kenyanen zich vooral druk lijken te maken. Dat is namelijk niet de steeds verder uit de hand lopende AIDS crises in grote delen van Kenya, niet de water en hongersnood in het noorden van het land, maar vooral de corruptie schandalen en politieke spelletjes van de heren (en enkele dames) politici in Nairobi.
Kenya heeft sinds enkele jaren een goed functionerende pers en dat zullen ze weten ook. Iedereen die het kan betalen verslindt de krant (à 35 shilling) en kijkt naar het nieuws in het Kiswahil en in het Engels (thuis of in het café). Quotes van politici die elkaar beschuldigen van illigale praktijken, weer nieuwe feiten van het zoveelste corruptie schandaal en dat alles gelardeerd met wat lokaal nieuws, een ongeluk, een overval een verkrachting.
Ik was eigenlijk geschokt dat er niet meer te vertellen was over hoe de overheid de droogte en honger in Kenya denkt aan te gaan pakken. Nu en op de lange termijn. Wel was er een (buitenlandse) bijdrage over de ontbossing en daarbij horende verdroging van het Keniaanse landschap te zien op een avond. Maar dat er nu een gedegen en structurele aanpak was van de eigen politiek, desnoods een minister of staatssecretaris die op zijn minst een plan had. Ik heb er niet veel van gemerkt. Het ging continue over de schandalen en schandaaltjes en wat deze of gene bobo er over te zeggen had.
Een beetje moedeloos werd ik er van. Eigenlijk hoop ik dan nog dat er toch ergens iemand op enig moment met een 'plan' zal komen. Een verstandig politicus die niet alleen maar uit is op het eigen gewin. Per slot van rekening was het toch een Keniaanse minister, een vrouw, die de Nobelprijs heeft gewonnen voor een ecologisch onderwerp en bijbehorend plan. Maar in de pers was van dat alles weinig te merken.
Ach , in de Nederlandse politiek gaat het meestal ook niet over de echte issues. Een schrale troost; blijkbaar werkt het in een democratie zo. Maar vrolijk wordt je er niet van....... De dag na mijn terugkeer werd een persbureau/ redactie van één van de meest kritische kranten/ tv stations door de politie 'overvallen' en vernield en kregen de medewerkers een pak rammel. Ook qua 'democratie' moeten we nog even geduld hebben in het Kenya van Kibaki lijkt het.
zaterdag, februari 11
Een fijne vakantie?
Nog een kleine week en dan ga ik weer naar Kenya. Voor het eerst niet om er te onderzoeken, voorbereiden en te werken maar dit keer alleen voor een korte vakantie. En dat is wat me nu even heel erg dwars zit.
Naar een land als Kenya gaan, gewoon voor een vakantie, da's eigenlijk te gek voor woorden. 1000 euro uitgeven (ticket + verblijf voor 10 dagen) in een land waar dat voor veel mensen nog niet eens een jaarinkomen is. In een land waar veel mensen op dit moment honger, dorst en moordende armoede kennen. Het is decadent. Maar ik kan natuurlijk ook lekker naar Miami, of Aruba, of weet ik veel waar de zon schijnt en het eten goed is vliegen en dan geef ik mijn geld niet uit aan een economie die het goed kan gebruiken en houdt ik niet voeling met een land dat ik als een 'thuis' ben gaan beschouwen. Het is een duivels dilemma.
Ik weet het.......Ik moet gewoon gaan en me niet zo aanstellen. Ik moet aan mezelf denken en gewoon eens even een tijdje er tussen uit en ik heb daar veel meer dan alleen zon, zee en rust waar ik nu behoefte aan heb. Dus ik ga! maar met gemengde gevoelens.
Ik verbaas me er vaak over hoe mensen reageren wanneer ze horen dat ik, met anderen, een organisatie en een project heb opgezet in Kenya. Er is bewondering, scepsis en ook een beetje argwaan. Waarom zou iemand dat doen. Wat is mijn persoonlijk belang erbij. Gaat dat wel lukken? Is dat niet weer zo'n kansloos goed bedoeld maar gedoemd om te mislukken idee van een bevlogen , maar ietwat naieve idealist?
Dat zou allemaal kunnen denk ik vaak en die twijfel is best gezond. Maar ook hier is weer dat duivelse dilemma; ik kan ook niets doen, de andere kant uitkijken, gewoon doorgaan met leven in het goed georganiseerde Nederland en zo nu en dan een donatie voor een goed doel (en dat zijn er veel!). Maar blijkbaar zit dat niet in me, is dat niet genoeg, wil ik meer. De aard van het beestje? De tijdsgeest? Ik weet het niet. Vraag het me over 30 jaar nog eens en wellicht heb ik dan een antwoord. Het is niet het heilige moeten, maar wat mij betreft moet het wel.
Naar een land als Kenya gaan, gewoon voor een vakantie, da's eigenlijk te gek voor woorden. 1000 euro uitgeven (ticket + verblijf voor 10 dagen) in een land waar dat voor veel mensen nog niet eens een jaarinkomen is. In een land waar veel mensen op dit moment honger, dorst en moordende armoede kennen. Het is decadent. Maar ik kan natuurlijk ook lekker naar Miami, of Aruba, of weet ik veel waar de zon schijnt en het eten goed is vliegen en dan geef ik mijn geld niet uit aan een economie die het goed kan gebruiken en houdt ik niet voeling met een land dat ik als een 'thuis' ben gaan beschouwen. Het is een duivels dilemma.
Ik weet het.......Ik moet gewoon gaan en me niet zo aanstellen. Ik moet aan mezelf denken en gewoon eens even een tijdje er tussen uit en ik heb daar veel meer dan alleen zon, zee en rust waar ik nu behoefte aan heb. Dus ik ga! maar met gemengde gevoelens.
Ik verbaas me er vaak over hoe mensen reageren wanneer ze horen dat ik, met anderen, een organisatie en een project heb opgezet in Kenya. Er is bewondering, scepsis en ook een beetje argwaan. Waarom zou iemand dat doen. Wat is mijn persoonlijk belang erbij. Gaat dat wel lukken? Is dat niet weer zo'n kansloos goed bedoeld maar gedoemd om te mislukken idee van een bevlogen , maar ietwat naieve idealist?
Dat zou allemaal kunnen denk ik vaak en die twijfel is best gezond. Maar ook hier is weer dat duivelse dilemma; ik kan ook niets doen, de andere kant uitkijken, gewoon doorgaan met leven in het goed georganiseerde Nederland en zo nu en dan een donatie voor een goed doel (en dat zijn er veel!). Maar blijkbaar zit dat niet in me, is dat niet genoeg, wil ik meer. De aard van het beestje? De tijdsgeest? Ik weet het niet. Vraag het me over 30 jaar nog eens en wellicht heb ik dan een antwoord. Het is niet het heilige moeten, maar wat mij betreft moet het wel.
Abonneren op:
Posts (Atom)