Mombasa

Djambo! (Hallo!)

De eerste week in Kenya was een echte vakantie week. Eerst een paar dagen in Mombasa. Een drukke , hete en vaak vuile stad aan de Indische oceaan. Daar heb ik vorig jaar, tijdens mijn eerste bezoek aan Kenya, Charles Kogambi leren kennen. Hij is een man van 25 die is geboren en getogen in Mombasa, maar wiens familie oorspronkelijk uit de buurt van Kisumu komt. Hij is dus een Luo. Een stam van vissers en landbouwers uit het westen van Kenya. Charles heeft me enorm geholpen om contacten te leggen met onder andere de mensen van de Little Theater Club in Mombasa en ook heeft hij geduldig antwoord gegeven op mijn vaak zeer uiteenlopende vragen als; waar koop ik anti muggen crème, hoe zit het schoolsysteem in elkaar, hoe zou je de mentaliteit van de mensen beschrijven? Ook hebben we vaak gesprekken over hoe het leven in Kenya is voor de gemiddelde (=arme) Keniaan.

Dat het leven hier niet makkelijk is zie ik de hele dag om me heen. Ik logeer namelijk bij Charles in het zuiden van Mombasa, het deel dat Likoni heet. Likoni is nog net geen sloppenwijk, maar geen Nederlander zou hier vrijwillig gaan wonen. Het vuil wordt er niet regelmatig opgehaald, er is geen stromend water, de elektriciteit valt regelmatig uit en het is er druk, vies en niet altijd veilig. Dat ik hier als ‘Mzungu’ (witte) logeer baart dan ook nogal wat opzien.. Iedereen uit de buurt komt even nieuwsgierig op bezoek om uit te zoeken hoe dat zit.

Ik heb me voorgenomen om de eerste twee weken rustig aan te doen en een beetje op adem te komen van een wel heel drukke en gestresste periode in Nederland. Tijdens de kerstdagen zijn Charles en ik op ‘Safari’ gegaan naar Afrika’s grootste wildpark Tsavo East National Park. Safari betekent ‘reis’ in het Kiswahili, de taal van Oost Afrika. Tijdens deze reis zag ik de andere kant van Kenya. Luxueuze ‘lodges’, met schone, ruime, koele kamers. Rijen personeel, heerlijk eten en een werkelijk onvergetelijke kennismaking met de jungle. Olifanten, giraffen, antilopen, waterbuffels, slangen, leeuwen en luipaarden en dat alles in een betoverend landschap, dat het midden houdt tussen de Drentse heide en de bergen van de Provence. En dan die heerlijke geur van alle bloeiende bomen. Het was echt fantastisch!

Direct erna werden we verrast met een vloedgolf die dreigde de stranden en kust van Kenya te overspoelen. Gelukkig viel de schade in Mombasa erg mee. Alleen de veerboot ging wat onregelmatiger van Likoni naar de binnenstad en een aantal stranden waren voor een paar dagen afgesloten. In de rest van de wereld is de ramp een stuk groter!

Nu, twee dagen na kerst begin ik me wat meer te concentreren op mijn ‘werk’ deel van de reis. Vrijdag heb ik een ontmoeting met Bernadette Heijmans. Een Surinaams/ Nederlandse dame die van alles doet op het gebied van armenzorg en emancipatie van vrouwen, en een groot deel van het jaar in Mombasa woont. Ook hoop ik deze week de mensen van de Little Theater Club weer te ontmoeten om verder met ze te praten over eventuele samenwerking en eventueel gebruik te kunnen maken van hun netwerk. Ik heb nog tot 4 januari in Mombasa, dus me dunkt tijd genoeg om meer uit te zoeken.

Daarnaast gebruik ik mijn tijd hier vooral om veel te ‘leren’ over hoe het is om afrikaan in Afrika te zijn. Hoe het is om met een paar euro rond te komen, wat het is dat mensen hier ‘op de been’ en positief houdt en wat ik daar allemaal nog van kan leren.

Volgende week ga ik dan op weg naar Kisumu/ Dunga ter voorbereiding van het eerste project. Ik hoop daar wat onderzoek te kunnen doen en mijn lokale netwerk uit te breiden en te versterken. En natuurlijk wil ik heel graag de kinderen van Dunga weer ontmoeten. Vooral Moses en Violet natuurlijk. En ik verheug me op het samenzijn met Tonneke en het weerzien met John Raburu, die wijze man met wie ik vorig jaar een aantal goeie gesprekken heb gehad en wiens familie mij telkens weer verwende met heerlijke maaltijden en gezellig samenzijn. Tonneke heeft al voor onderkomen gezorgd in Dunga, dus ook daar zit ik weer midden in het echte Afrikaanse leven, dit maal op het platteland.

Dus graag tot later, wellicht pas weer in het nieuwe jaar. Vandaag vier ik mijn 42ste verjaardag in de zon op het stralend witte strand van Mombasa Noord en daarna gaan we op bezoek bij Steve die toevallig op de zelfde dag jarig is als ik en ons heeft uitgenodigd voor koffie. Oud en nieuw word hier, net als in Europa, uitgebreid gevierd met een avondje uit in de disco. En als dat alles weer achter de rug is kruip ik weer achter de computer. Tot dan.

Kwaherini! (tot ziens!)