31 december in Mombasa! het regent vandaag en zelden ben ik voor een regenbui zo dankbaaar geweest. De hitte is zelfs voor de afrikanen bijna ondragelijk geweest en iedereen klaagt. Het water geeft verkoeling en de buien zijn telkans intens maar van korte duur dus het is niet echt lastig. Wel verandert de weg in een modderpoel, want van verharde wegen hebben ze in Kenya niet gehoord en als ze er al zijn dan zitten ze vol kuilen (potholes).
Vanmorgen was ik op een veld achter het postkantoor met Bernadette Heymans. Zij was er om voedsel aan de straatkinderen uit te delen. Die werden eerst in groepjes van telkens tien in een kring op de grond gezet en kregen toen rijst of ugali (maispap)met wat groente en vlees en een chapati (broodpannekoek).
Bernadette is betrokken bij allerlei 'vrouwenprojecten' in Kenya. Die produceren handwerkproducten die in Nederland en Belgie worden verkocht en van de winst wordt dan weer voedsel gekocht voor de allerarmsten.
Hier in Mombasa zie je veel mensen die op straat leven. Je herkend ze doordat ze erg vervuild zijn en vaak geen schoenen hebben, dus voeten die helemaal onder de zweren zitten. Als westerling die wel aan bedelaars gewend is, blijft het toch een hartverscheurend gezicht om jonge moeders en baby's zo te zien leven. Kinderen van amper drie die op soms agressieve manier bedelen of tieners die de hele dag met een plastic flesje met lijm onder hun neus rondlopen. Die armoede is nog een stuk erger dan de armoede die ik in Likoni zie. Daar hebben de mensen in ieder geval nog eten en kleding en een dak boven hun hoofd.
Soms bekruipt je een gevoel van absolute machteloosheid wanneer je denkt aan alle ellende waar je de hele dag inzit hier. Iedereen, echt iedereen heeft op de een of andere manier wel geld gebrek of andere problemen. Je voelt je aan de ene kant heel decadent met je prachtige camera en dure schoenen en de almachtige creditcard op zak. Ik realiseer me echter ook dat ik met al mijn goede bedoelingen nooit genoeg zal kunnen geven om ook maar een druppel te leveren voor de oceaan die nodig is om alle nood te ledigen.
Telkens moet ik denken aan die zin van Chaim Potok, de schrijver/ rabbi; 'red een kind en je red de mensheid'. Ik moet me dan ook maar concentreren op de dingen die wel kunnen. Moses en Violet wellicht een meer hoopvolle toekomst bezorgen. Een beetje bijdragen aan het huishouden van Charles en zijn familie zodat de ergste noden daar geledigd zijn. En verder, kijken of ik met mijn kennis en energie iets kan bijdragen aan deze samenleving op een manier die blijvend en contructief is.
Goede voornemens voor het nieuwe jaar dus. Wel anders dan de voornemens die ik normaal heb, wanneer ik in Nederland ben; vijf kilo afvallen, meer sporten, meer rust nemen, je kent dat wel. Nou laat die vijf kilo d'r maar op hoor! er zijn grotere prioriteiten!
Ik wens jou en iedereen die je lief is een heel goed 2005 en laten we hopen dat de wereld in dat jaar weer een beetje vreedzamer, rechtvaardiger en schoner wordt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten