Het verhaal van de 60.000 ratten op de markt van Nairobi heeft erg veel indruk gemaakt. Vanmorgen, op de markt van Kisumu een van de grootste in Oost Afrika moest ik er weer aan denken toen ik over het zoveelste vieze modderwater stroompje moest springen om een ander deel van de markt te bereiken.. De markt is net als in Nederland verdeeld in allerlei onderdelen. Een deel voor de vis; vaak gedroogd in de zon, soms ‘vers’ . Een deel voor de tweede handskleding; C&A, H&M en vele andere merken zijn hier alleen op de tweedehands kleding markt verkrijgbaar. Een deel voor sloten en ijzerwerk, op het eerste gezicht zesde hands spul. Geen twijfel dat er tussen al dat goed ook in Kisumu minstens 60.000 ratten leven, hoewel het hier niet zo erg is als in Nairobi waar de toestanden echt onbeschrijfelijk moeten zijn geweest.
Ratten komen ook voor in het gezegde ‘de mensen sterven hier als ratten’ dat in het engels ongeveer het zelfde klinkt. Inderdaad, de mensen sterven hier als ratten. In de drie laatste maanden van 2004 stierven in Dunga (geschat op 4000 inwoners) 270 mensen. Elke dag minimal twee begrafenissen dus. De ‘gemeenschap’ heeft dan ook besloten dat er iets moet gaan gebeuren. Er is een werkgroep opgezet voor de training van 25 mensen tot ‘milieu wachters’. Zij moeten het schoonhouden van de ‘compounds’ en de bouw en onderhoud van de latrines begeleiden.
Aanstaande Zaterdag zal de groep samen met een grote groep andere vrijwilligers uit Dunga een schoonmaak van de ‘beach’ uitvoeren als ‘aftrap’ van het project. Andere plannen zijn; verdere training en voorlichting van de gemeenschap, voorlichting op school, het opzetten van een eenvoudig gezondheidscentrum en het planten van fruitbomen op de ‘compounds’ zodat de mensen die er wonen ook eens wat anders op het menu hebben dan de eeuwige ugali (maispap) zukuma wiki (snijbiet) en vis (tilapia en nijlbaars).
Veel mensen uit de gemeenschap hebben absoluut geen idee van hygiene en gezondheid. Zelfs nu er leiding water is, verkiezen veel mensen water uit het meer, dat sterk vervuild is, omdat het nu eenmaal de traditie is. Ziektes als malaria, tyfus, diarhee, bylharzia, dyssenterie en cholera komen hier regelmatig voor en doden vooral de zwakken (kinderen, ouderen, hiv positieven), Maar ook ziekten veroorzaakt door slechte voeding, het inademen van rook tijdens het koken in een slecht geventileerde hut, het gebruik van zelfgebrouwen alcohol en natuurlijk HIV eisen hier dagelijks hun tol.
Ik sprak gisteren uitgebreid met de stuurgroep van het milieuproject en ik heb de indruk dat ze boel goed op een rijtje hebben. Hun plan voor het schoonmaken en schoonhouden van de compounds klinkt realistisch en de bijkomende ideeen als de fruitbomen en een gezondheidscentrum zijn misschien nog wat ambitieus (want duur) maar haalbaar op termijn.
Tijdens de zaterdag ‘cleaning day’ zullen zes leerlingen van de achtste groep onder leiding van hun docent Samuel met een video camera de hygiene en milieu omstandigheden van Dunga vastleggen. en aan de hand van de opnamen zullen we na de lunch een gesprek hebben over hun ideen aangaande dit onderwerp en hun suggesties. Dat alles wellicht als inspiratie bron voor het theaterproject van CREA in December 2005.
Toen ik met Moses over deze workshop sprak (hij is een van de zes) was de anders zo stille en introverte jongen plotseling heel enthousiast aan het vertellen over wat hij er zoal van vond. Verontwaardigd vertelde hij me dat mensen hun behoefte soms gewoon op de paden doen en zich niets aantrekken van het feit dat daar kinderen op blote voeten lopen en spelen in het zand. Ook vertelde hij me over de vlooien, luizen, schurft en ratten die in Dunga heel gewoon zijn. Ik was gisteren een dag lang te gast bij zijn grootmoeder ‘aunt Margaret’ en heb haar in ieder geval bijna de hele dag niets anders zien doen dan schoonmaken, opruimen, wassen en afwassen. Ik kan je vertellen dat dat in het vochtige, stoffige en overvolle Dunga geen gemakkelijke opgave is.
Over mijn bezoek aan de familie van Moses later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten