Met de economie in Kenya is het niet bijster goed gesteld. Met de rijkste vijf procent van de bevolking gaat het bijzonder goed, de middenklasse die ongeveer dertig procent van de bevolking uitmaakt moet vaak de eindjes aan elkaar knopen maar redt het aardig. En dan de rest. Veel mensen zijn straatarm en moeten de dag zien rond te komen met soms niet meer dan 50 ksh voor de hele familie. Een goed voorbeeld van hoe sommige jonge mannen dat doen is de boda boda. Verbastering van border border, wat zo veel betekent als 'van plaats naar plaats'. Een taxi maar dan in de vorm van een fiets. Daar kun je achterop gaan zitten, meestal op een fleurig versierd kussen met voet- en handsteunen. Voor een klein bedrag brengt zo'n boda boda je dan van Dunga naar de binnenstad van Kisumu. Normaal kost dat 30 ksh, maar zodra ze een mzungu zien gaat de prijs flink omhoog naar 50 of meer. Met een beetje onderhandelen kom ik meestal wel uit op 40 en wanneer de rit plezierig verloopt doe ik er meestal alsnog 10 bovenop.
Nu is het probleem in Kenya dat in de informele economie 60% van de mensen z’n brood moet zien te verdienen. Tientallen boda boda rijders staan dan ook op elke hoek van de straat de potentiële klanten op te wachten. Dat geld ook voor de vele stempel makers, schoenpoetsers, zakdoek en handdoekverkopers, scheermesverkopers etc. etc. 'Hawkers' noemen ze die hier, straatverkopers dus. In Nairobi worden die nu op veel plaatsen geweerd omdat ze een bedreiging vormen voor de gevestigde middenstand of gewoon in de weg lopen of om wat voor reden dan ook. Feit is alleen dat achter elk van deze kleine ondernemertjes vaak een heel gezin staat dat afhankelijk is van zijn of haar inkomsten. Zo’n boda boda rijder heeft misschien 10 of 15 klanten per dag, maar de fiets waarop hij rijdt is vaak niet zijn eigendom en dus moet hij de huur er nog van afdragen. Wat hij dan overhoudt is vaak niet meer dan een schamele 100 ksh.
Geen wonder, kortom, dat iedereen je hier een beetje probeert ‘ op te lichten’ of op z’n minst je wat geld af te troggelen. Met een beetje humor en wat relativeringsvermogen kun je met de meeste ‘handelaren’ goed uit de voeten. Je moet gewoon accepteren dat je zo nu en dan wat meer betaald. Trouwens, vaak krijg je er een heleboel vriendelijkheid en hulp voor terug. Zoals de taxichauffeur die me vanaf het vliegveld van Nairobi naar een veilige ‘flappentap’ bracht en daarna een goed en goedkoop hotel in het centrum en daarvoor uren de tijd nam en er 1200 ksh voor rekende terwijl de rit normaal alleen al 1000 kost, ook voor locals. Kortom je ontmoet in al die armoede ook veel mensen die eerlijk, betrouwbaar en service gericht zijn. Je moet er alleen zelf ook in investeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten