Ik ben helemaal verliefd. Je kent dat wel. Een beetje onrustig. Ook onzeker, gepreoccupeerd en enigszins dweperig. Dit keer niet op een persoon, had zeker ook gekund, maar op dit land, Kenya. Hoe het komt dat ik het hier zo geweldig vind, er zelfs verliefd op ben? Vraag het me niet, maar het is gewoon zo.
Het zal zeker de ongelofelijke warmte en gastvrijheid van de mensen zijn. Iedereen heeft me hier met alles wat ze maar hebben verwelkomt en al was het misschien soms met een bijbedoeling, meestal was het echt oprechte gastvrijheid, een lange traditie in dit land.
Het is ook zeker de schoonheid van het land. De steden zijn dan wel vervuild en ook langs de autowegen is het een bende, maar om elke hoek kom je weer een ander, fascinerend landschap tegen vaak volstrekt ongerept en overweldigend in omvang en schoonheid.
Het is ook de intensiteit van de reis, de cultuurshock. Maar ook de intensiteit van het leven hier vergeleken met dat in Europa. Hier wordt het leven genomen zoals het komt, met veel problemen maar ook vaak met die kleine momenten van samenzijn, lachen, gedachtenwisselingen en plezier die waar we in Europa vaak aan voorbij gaan.
Het zal wel meer mensen zijn overkomen uit het gezapige westen. Zeker mensen die als ik uit de middenklasse komen, goed zijn opgeleid, weinig onoverkomelijke problemen in hun leven hebben gekend en die dan in zo´n totaal andere wereld terechtkomen dat ze bijna geen weg meer vinden voor hun gevoelens.
Maar verliefd zijn is best prettig. En wanneer je een heer van middelbare leeftijd bent, zoals ik, weet je het ook wel weer te relativeren. Het zal wel even pijn doen om te landen in Düsseldorf, aan te komen op Amsterdam CS en dan in mijn eigen bedje te landen, alleen. Met voorlopig alleen mijn herinneringen, foto´s en verhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten