Paul

Gisteren zit ik, als elke avond in Nairobi een pilsje te drinken in de pub naast het Parkside Hotel. Een verzamelpunt voor iedereen die iets met theater, televisie of kunst te maken heeft in Nairobi. Ik was alleen, want wachtte op Neema en werd meteen uitgenodigd aan een tafeltje door een wat oudere heer en dame, Paul en Joyce. Paul vroeg me wat ik zoal deed in Nairobi en nadat ik hem dat had uitgelegd vertelde hij over zijn eigen carriërre als (film)acteur en trainer.Hij noemde een aantal films waarin hij had gespeeld en enkele daarvan kwamen me op de één of andere manier bekend voor maar ik dacht er verder niet zo over na. Pas toen Neema binnenkwam en zich in het gesprek mengde werd me duidelijk dat hij ´de´ grote filmster van Kenya was, weliswaar enige tijd geleden, maar nog steeds heel beroemd.

Paul gaf me veel tips; luister voordat je spreekt, geef mensen de gelegenheid om met eigen ideeën en initiatieven te komen. Laat je eigen wereld achter in Europa en bouw een nieuwe in Afrika. En inderdaad. Als er één conclusie is die ik nog vóór mijn terugkeer naar Nederland kan trekken is het wel dat ik dat moet doen. Dat is hard werken en veel praten, kijken, uitproberen en wellicht zo nu en dan de nodige frustraties.

Het verschil tussen Nairobi en de rest van mijn reis is toch wel dat ik hier helemaal terecht ben gekomen in ´mijn eigen wereld´. Kunstmensen, mensen die de wereld hebben gezien, die gedreven zijn door hun liefde voor kunst, welke kunst dan ook, die open zijn en me verwelkomen als een vriend en collega. Ik geniet erg van Nairobi. Het heerlijke weer; zonnig met een lekker koel briesje en ´s avonds koel en droog met ´s nachts soms wat bewolking en regen. De prachtige wolkenkrabbers van banken en grote firma`s en de stadse sfeer zijn een welkome afwisseling na het landelijke Dunga. Het is echter ook vermoeiend. Drie comlpleet nieuwe werelden in één reis. Zoveel indrukken, gesprekken, ideeën en ervaringen.

Vanochtend woonde ik een dansles bij op de Zweedse school. Neema en haar collega Julliette waren uitgenodigd om een moderne dans les te geven aan de leerlingen. De Zweedse school is gevestigd op hetzelfde terrein als de Nederlandse school en dus had ik gelijk even de gelegenheid om met een aantal moeders die daar hun kinderen kwamen afleveren te praten. De meeste zijn hier met een man die voor een NGO of voor de ambassade werkt. Sommigen dames werken als vrijwilliger in een weeshuis in Nairobi en anderen zijn werkzaam bij een NGO. Ik vroeg ze hoe ze het leven in Kenya zoal vonden. Los van de criminaliteit vonden ze het allemaal geweldig en wilden dan ook voor geen goud terug naar Nederland. Dat kan toch niet alleen het prachtige weer zijn.

Vanavond zal ik een gospel voorstelling van ´Shangilia´ bijwonen, een organisatie voor straatkinderen. Morgen ga ik op bezoek bij een aantal contactpersonen bij het ´National Theatre´, de Alliance Francaise en het Goethe Institut die alledrie betrokken zijn bij diverse kunstprojecten in Kenya. De Nederlandse ambassade staat ook nog op de lijst, maar misschien moet dat de volgende keer.