De Tweede Week........

Vrijdag, tweede week van ons project, dat ondertussen ‘AMKA’, ‘ONTWAAK!’ is gedoopt door de kinderen. Tijdens de WK voetbal in Zuid Afrika heeft Nederland gisteren gewonnen van Kameroen. In Tanzania heeft iedereen de hoop nu gevestigd op Ghana, maar in dit Holland – huis waaien nog fier de oranje vlaggetjes met de Nederlandse leeuw. Je kunt wel goed merken dat het feit dat de WK voor het eerst op het Afrikaans continent wordt georganiseerd de afrikanen meer zelfvertrouwen heeft gebracht. Ze zijn er, terecht, heel erg trots op. De aanschaf van een satelliet schotel voor de ontvangst van de zenders die het voetbal uitzenden is een grote hit. De kinderen zitten bijna elke avond aan de buis gekluisterd, en, als het even kan, wij ook.

De tweede week was heel anders dan de eerste. Was in de eerste week de ene dag nog energieker en verrassender dan de andere, in deze tweede week hebben we tijd genomen om het materiaal van de voorstelling te verfijnen en verdiepen. We hadden ook te maken met vermoeidheidsverschijnselen in het team en de deelnemers. Het koude en vochtige weer speelt daarbij ook een grote rol. Het leverde de nodige verkoudheden op en maakte ook dat het ’s ochtends moeilijker ‘opstarten’ was. Cas had enkele dagen malaria en Anneke, onze ‘logistiek medewerker’, ging voor een paar dagen op vakantie naar Ngorogoro en Serengeti. Sami was tijdens het weekend naar Nairobi en op de terugweg vast komen te zitten bij de Tanzaniaanse grens met een bus vol apparatuur voor de voorstelling. Uiteindelijk was pas donderdag het hele team weer compleet en inzetbaar. Veel kwam dus de eerste dagen van deze week terecht bij Dina, de dansdocente, Harrison de muziekdocent, Eddy de circus docent en mijzelf.

Gisteren hebben we voor het eerst de hele voorstelling achter elkaar gespeeld, een doorloop heet dat. 31 minuten zang, dans, spel, acrobatiek. Het decor en de kostuums komen vandaag. Vanmiddag om drie uur spelen we de voorstelling voor het eerst voor publiek in de hal/ het podium van Mkombozi tijdens de ‘try out’. Er zijn posters en flyers in de buurt verspreidt en we verwachten een paar honderd mensen. De kinderen hebben, samen met Sami, een verhaal gemaakt waarin de centrale figuur een straatjongen is die wegens zakkenrollen wordt gearresteerd en in een gevangenis met volwassen criminelen wordt gestopt. Daaromheen spelen het publiek op straat, de politie, de organisaties voor straatkinderen, het onderwijs, de politici, ieder op een eigen manier een rol. Tijdens de voorstelling worden ze allemaal ‘geïnterviewd’ door de Tanzaniaanse televisie en met name tijdens die scènes krijgen de kinderen de kans om het publiek duidelijk te maken wat ze van de heersende mening over straatkinderen vinden en wat hun eigen idee is over hoe straatkinderen zouden moeten worden behandeld en welke rol het Tanzaniaanse publiek en de politiek daarin zouden moeten spelen. Ook het publiek dat naar de voorstellingen komt kijken wordt in de interviews betrokken. Naast deze voorstelling met een ‘boodschap’ is er voor het publiek ook nog een expositie gemaakt waarin, naast portretten van alle 50 deelnemers’ een aantal teksten over straatkinderen centraal staan. Alles wat uiteindelijk de voorstelling en de expositie maakt is door de kinderen zelf bedacht en uitgevoerd.

Toen ik gisteren, na afloop van de doorloop, aan één van de Mkombozi begeleiders vroeg wat hij er van vond zij hij dat hij het opvallend vond dat het echt een voorstelling van de kinderen was geworden. Hun leven, hun boodschap en hun talenten staan centraal en daarnaast is het ook nog een mooie, onderhoudende voorstelling geworden.

Ik ben trots.