Afrikaanse bodem

Daar zit ik dan. Op Afrikaanse bodem in het Internet cafe, achter een wat verouderde maar goed werkende computer en mijn eerste week in Kenya overdenkend. Het was een hectische, vermoeiende en indrukwekkende week. Dit keer meteen doorgevlogen naar Kisumu/Dunga en niet eerst even een weekje kust gedaan. Van de superdrukte van Amsterdam naar de relatieve drukte van het Afrikaanse platteland.

Ik ervaar het als thuiskomen. maar dan wel in een thuis met de nodige problemen. Maar laat ik beginnen met het positieve zaken. In de familie van Margaret gaat het zienderogen vooruit. En niet alleen door dat ik er geld in stop maar duidelijk ook doordat ze er zelf de schouders onder zetten. het huis is behoorlijk opgeknapt, Amos is druk met het maken van allerlei meubels voor opdrachtgeves. Eunice doet het goed op de kleermakers school en de overige kinderen gaan ook goed.Behalve dan dat de jongste dochter van Amos en Karen (8 maanden) vorige week is overleden aan malaria.

Moses, die de vorge keer nog een gestresste indruk maakte was nu heel ontspannen en goedlachs en praatte zelfs honderduit met Janneke, mijn reisgenote en mij. Ik ben blij dat deze familie weer een stap in de goede richting heeft kunnen zetten en dat ik daar een bijdrage aan heb kunnen leveren mede dankzij de hulp van vrienden en familie.

In het dorp en de school zien de zaken er ook niet slecht uit. Het is schoner en er zijn toiletten(latrines) en badkamers (hokjes) gebouwd en de school staat er pico bello bij. Ik krijg de eer om de latrines deze week officieel te openen ondanks mijn tegenstribbelen en pogingen om duidelijk te meken dat ik er toch echt niet zo veel mee te maken heb. We maken er een mooie foto reportage van en een video zodat we die naar de mensen in nederland kunnen sturen die het echte werk hebben gedaan voor het inzamelen van de benodigde fondsen.

De plannen voor een kunsteducatie project in december zijn zeer positief ontvangen door de degenen die het hebben gelezen. de kunst zal nu zijn om in de gemeenschap een draagvlak te creeren om de plannen met alleen een beetje sturing vanuit Nederland ook daadwerkelijk van de grond te tillen. Daarvoor hebben we de hulp van Alphonce Omolo, een ontwikkelingwerker die zelf in Dunga is geboren en opgegroeid en er een huis heeft. Met hem zullen we bij diverse sleutefiguren en belangengroepen langs gaan deze week om een en ander uitvoerig te bespreken. Ik ben benieuwd!

Elke avond aan tafel, in het huis van Jaohn Raburu, waar we verblijven gaan de gesprekken over Europa, Afrika, cultuur en mentaliteits verschillen. Mannen en vrouwen, onderlinge relaties. Kolonialisme, armoede, ontikkelings samenwerking,Dunga en zijn specifieke problematiek. Allemaal heel interessant en leerzaam.Maar ook vermoeiend en veel. Ik ben blij dat de laatste twee weken vakantie zijn hier, zodat ik me weer kan opladen voor de drukte en stress van het Amsterdamse leven.

kwaheri