De eerste voorstelling zit er op. Eigenlijk de ‘try out’. In Unyama, een gehucht dat is overgebleven van één van de vluchtelingenkampen hebben we vanmiddag een voorstelling op een open veld gegeven. Gisteravond was er nog een stevige vergadering met het hele team omdat er nog heel veel zaken niet geregeld bleken. Kostuums waren niet af omdat de kleermaker midden in een verhuizing zat en het werk twee dagen had stilgelegen Er was nog steeds geen oplossing voor het ophangen van de prachtige doeken voor het decor en ook moesten er nog gymschoenen worden gekocht voor kinderen van wie we een verkeerde maat hadden opgekregen. De hele ochtend waren verschillende teamleden heel druk met het regelen van al die zaken plus vervoer van de jongeren nar Unyama. Om twee uur vanmiddag waren we er, met bijna alle kostuums compleet en zowaar een decor, hoewel enigszins geïmproviseerd. De mensen uit het dorp stroomden toe, heel veel kleine kinderen en jonge vrouwen met kinderen en net toen het dorpshoofd z’n toespraak inzetten begon het te regenen. Een hele zware tropische bui die bijna en uur duurde. Het veld waar we zouden optreden veranderde in een zwembad, de straten er omheen in rivieren en samen met het publiek schulden we in de twee tenten die we hadden opgezet en onder het decor.
Van lieverlee begonnen onze kids liederen te zingen om zichzelf en het publiek te vermaken. Toen het eindelijk na een uur stopte met regenen en de zon voorzichtig tussen de wolken piepte was het speelveld veranderd in een grote rode modderpoel. We vroegen de jongeren wat ze wilden, maar er was wat hun betreft maar één optie: optreden!. En dat deden ze. Vol overgave. Na vijf minuten vergaten ze de modder en stortten ze zich vol overgave op de acrobatiek en dansscènes. Na een zinderend optreden met veel bijval van toestromende publiek, zagen ze er heel gelukkig uit in hun rode modderkostuums.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten